Eenvoudige globetrotter
De meeste mensen denken dat je een 200 pk sterke Dakar-look-a-like nodig hebt om te kunnen reizen, zeker als het asfalt ophoudt. Met de Enfield-Himalayan kan het echter ook, maar dan voor een kwart van de prijs. Mits je niet al te veel haast hebt.
Door Peter Aansorgh
Foto’s: Bart en Peter Aansorgh
Enfield is beroemd geworden door de Bullet, de legermotor uit de jaren 50, die tot op heden nog wordt gemaakt en te koop is. Een motor die meestal wordt gekocht uit nostalgische overwegingen, niet omdat het een praktisch vervoermiddel is. De bediening van de oorspronkelijke modellen was lastig, met het rempedaal links en twee schakelpedalen rechts, waarvan één bedoeld om de bak terug in de neutraal te trappen. De motoren werden oorspronkelijk in Engeland gebouwd, later in India. Qua degelijkheid en bouwkwaliteit lagen ze dan ook op het niveau van een in de jaren 50 in Engeland ontworpen motor, die met Indiase “nauwkeurigheid” in elkaar was gezet. Dat betekende dat je handig moest zijn om ermee te blijven rijden en dat je moest oppassen als er geen olie onder lag, want dan was het op. Een jaar of twintig geleden heb ik er een gereden, toen nog met rechtse schakeling. Ik kreeg van de toenmalige importeur een motorfiets mee… en een busje met monteur. Dat zegt genoeg. Toch was het erg leuk rijden, al waren de Chinese “no-grip” kauwgombanden doodeng. Het was gewoon of je een oldtimer had. Maar dan nieuw. De laatste 20 jaar zijn ze echter sterk verbeterd en kregen ze ook een normale transmissie, terwijl de kwaliteit meer op een Europees niveau kwam te liggen.
Modern
Dat er een nieuwe wind waait in de Enfield-fabriek is ook meteen duidelijk als je de Himalayan ziet staan. Hoewel het een cilinder motorblok wel nostalgische trekjes heeft – met een prachtig logo op de deksels – en de motor uiterlijk aan een jaren zeventig legermotor doet denken, zie je wel een aantal nieuwe features. Zo heeft hij een swingarm van geëxtrudeerd aluminium, een modern getrapt zadel en een fraai, in twee standen verstelbaar ruitje. Hij heeft moderne handkappen – die met tussenkomst van trillingsdempende gewichten slechts aan het uiteinde van het stuur zijn bevestigd – en hij en heeft leuke graphics over het spatbord en de tank -. Ook de remmen zien er modern uit, net als het kunststof kettingscherm. Het achterlicht heeft LED-techniek aan boord. De afwerking is eenvoudig, maar netjes. De staalomvlochten remleidingen zijn allemaal in netbruggetjes weggewerkt en er zitten mooie brug tussen de houders van het stuur de stuurklemmen. De armaturen zijn eenvoudig, de linker heeft nog een chokehendeltje dat geen effect lijkt te hebben. De spiegels verkleinen enigszins, ze zouden een goed beeld leveren als de rechterspiegel niet steeds omvalt en naar de bodem wijst. Het ruige imago wordt helemaal afgemaakt door de aluminiumkoffers, die zeer ruim zijn die en dankzij de naar boven wegklappende deksels goed gevuld kunnen worden. Op de deksels zitten beugels voor spanriemen. Zo kun je lekker veel bagage op deze motor meenemen. En dan heeft hij ook nog een soort bagagerek langs de tank en de voorvork. Apart en erg handig!
Analoog
Toch, wie preciezer kijkt, ziet dat de Enfield qua features niet helemaal anno 2020 is. De koplamp is geen LED-lamp of projectorlamp, maar een “gewone” H7-koplamp met multifacetreflector. Het dashboard is geen kleuren-TFT-scherm of volledig LCD-paneel, maar een analoge snelheidsmeter en toerenteller. Eigenlijk vind ik dat prettiger, want LCD-schermen zijn vaak slecht af te lezen en ik vind gewone ronde tellers duidelijker en leuker om naar te kijken. Desalniettemin heeft hij wel een klein LCD-schermpje, dat een riante hoeveelheid informatie biedt. Daarnaast heeft hij nog een analoge benzinemeter en een digitaal kompas, dat een sterke voorkeur voor Noord-Oost heeft, ook als je naar Zuid-West rijdt. Boven het dashboard vind je een in twee hoeken verstelbaar ruitje, dat zeer effectief is en weinig gebulder geeft. Je zit daardoor ook op de snelweg behoorlijk ontspannen in het zadel, lekker rechtop met de handen gemakkelijk op het lekkere hoge stuur. Het zadel is bovendien best ruim en goed gevormd. Je zit op je zitbotten en iets daarachter. Voor mijn gewicht zou de polstering iets steviger mogen, nu begin ik hem na een uur wel te voelen. Voor mensen met een wat lagere BMI zal het wel goed zijn.
Allroad
Op de wegen van het Brabantse land laat de Enfield Himalayan zich van de beste kant zien. Het is een prettig, vlot motortje, dat uiterst gemakkelijk rijdt en waarmee je ook nog best gemakkelijk een offroad pad kunt volgen. Ik probeer van fietsknooppunt naar fietsknooppunt te rijden, om leuke, kronkelende weggetjes te vinden en wellicht een leuke plek voor een foto te ontdekken. Zo kom je aardig wat zandpaden tegen en dan merk je dat deze Enfield daarvoor is gebouwd. De hoek van het stuur is prima en ook als je gaat staan kun je het goed vasthouden. De voetsteunen zijn breed en geven daardoor goed steun. Als je staat voel je wel dat de motor niet mooi aan je benen aansluit. Als je op een KTM staat, heb je van je enkel tot aan je knie een gelijkmatig contact met de motor, op deze Enfield voel je de zijkanten van het frame in je kuiten prikken, maar daarboven en daaronder heb je geen contact met de motor. Maar verder doet hij het goed. De vering heeft lange veerwegen van 200 mm voor een 180 mm achter en is daarmee in staat om de meeste kuilen goed op te vangen. De bodemvrijheid is met 22 cm ruim voldoende. Het is echt een allroad. Dat zie je natuurlijk ook aan de bouw: hij heeft een 21 inch voorwiel met 90/90 – 21 Pirelli MT60 voorband, die gemakkelijk over hobbels loopt. Hij heeft geen gietwielen, maar spaakwielen, want die zijn sterker. De rubbers in de voetsteunen zijn uitneembaar, dan hou je gekartelde, stalen voetsteunen over, die meer grip bieden in de blubber. Hij heeft niet alleen een gewoon spatbord, maar ook een hoge “snavel”, zodat je in modderige omstandigheden ook zonder voorspatbord zou kunnen rijden, zonder jezelf al te zeer onder te spatten. Harmonica-rubbers op de voorvork zorgen daarbij dat de binnenpoten schoon blijven en geen last van steenslag hebben.
Lekker wendbaar
Offroad rijdt de Enfield prima. Dankzij het lage gewicht van 185 kg rijklaar is hij goed te corrigeren en dat hoeft niet al te vaak, wat met een balhoofdhoek van 26,5° en een lekkere lange naloop van 111 mm heeft hij een uitstekende rechtuitstabiliteit. En dat terwijl het geen nadelige gevolgen voor de wendbaarheid lijkt te hebben. Op de kronkelige weggetjes in Brabant blijkt deze motor een zeer speels karakter te hebben. Hij draait gemakkelijk af zonder dat je tegen de binnenste of buitenste stuurhelft hoeft te blijven drukken. Hij laat zich even gemakkelijk rechtop zetten en je hobbelt er moeiteloos even een trottoir mee op om een fietsknooppuntenbord te bekijken. En dan keer je hem op een stoeptegel om. Het is een echte allemansvriend. Je wordt er een beetje ondeugend van. Even een bruggetje over om bij Mill een wandelpaadje langs de bunkers van de waterlinie te rijden? Geen punt, gas erop…
Strak
Die lange veerwegen en de souplesse van de vering zijn gewoon erg prettig. Ze zorgen ervoor dat alle hobbels gemakkelijk worden opgevangen. En toch blijft de motor redelijk strak. Offroad deint de motor achter iets na, maar dat is te verhelpen want de uitgaande demping van de monoschokdemper is instelbaar. De standaard instelling mag dan in het terrein iets meer demping vragen, op het asfalt heb je dat niet nodig. Daar is de vering lekker zacht en comfortabel en houdt hij de motor strak genoeg. Ik heb de motor niet op instabiliteit kunnen betrappen, zelfs niet als ik het gas in ruime bochten tegen de stuit draai. Nou is het natuurlijk niet zo dat de grip van de Pirelli MT60 allroadbanden daarbij bijzonder op de proef wordt gesteld. Fijne banden trouwens, met genoeg grip in het gravel en nog steeds fijne grip en een lekker stuurkarakter op het asfalt. Ook tijdens het remmen blijven ze in het rechte spoor en ook daar moet ik zeggen dat ze niet echt uitgedaagd worden. De voorrem voelt tamelijk tam. Het aangrijppunt is goed te vinden maar om echt veel remkracht te krijgen moet je nogal hard knijpen. Hier is ook wel te merken dat je met een budget-bike te maken hebt. Geen dubbele, zwevende remschijven, maar een enkele, vast gemonteerde 300 mm schijf met een tweezuiger remtang. Achter heeft hij een 240 mm remschijf met enkelzuigerklauw. Die is dan wel weer behoorlijk fel, dat zou van mij dan weer wat minder mogen. Maar er zit ABS op, dat aan de achterzijde zelfs uitschakelbaar is voor offroad-expedities. Dat is dan wel weer mooi!
Motorblok
Hoe meer ik met deze Enfield rijdt, hoe leuker ik hem vind. Ik geef toe, vooraf leek me een motor met 24 pk wel een tikje tam, maar dat blijkt hard mee te vallen. Er zijn nog best wat pit in deze motor. Het is een typische staande eencilindermotor, die prachtig is afgewerkt. Hij heeft een kabelbediende koppeling en een wet-sump smeersysteem, dat is uitgerust met een oliekoeler, die links naast de luchtgekoelde cilinder is geplaatst. Hij heeft injectie en start vlot, waarna hij lekker regelmatig stationair tokkelt. Wanneer je vol gas wegrijdt, zullen je achterliggers de geur van brandend rubber moeten ontberen. Driftend de bocht door, dat zal alleen gebeuren als er sneeuw ligt. Maar toch is deze Enfield allerminst langzaam. Dat is natuurlijk ook een kwestie van gearing. De motor komt vlot van de plek en als je op tijd schakelt zit je toch onder de 11 seconden aan de 100 km/h. Op top loopt hij 120, en dat is 20 km/h harder dan je op onze snelwegen mag. Op de secundaire wegen rond het blokje lekker vlot richting het rode gebied bij 6500 rpm, waar het blok ook zijn maximum vermogen levert. Doe je normaal, dan zul je bij 5000 toeren schakelen en dan ben je lekker vlot aan de 80, waarmee je in alle comfort over de secundaire wegen kunt rijden. Een sterk punt is daarbij dat de gasreactie perfect is, er is geen enkel aan-uit-effect te bespeuren zodat je in de bochten altijd lekker soepel het punt kunt vinden waar de motor weer begint te trekken. Dat geeft veel vertrouwen. Een ander sterk punt van dit blok is het enorm lager brandstofverbruik. Je haalt maar zo één op 25 en dat betekent dat het reservelamp pas na 240 km begint te branden. En gaat dan 9 l in de 15 litertank, zodat je weet dat je nog 6 l reserve hebt. Als je dat durft uit te nutten zou je dus bijna 375 km op een tank kunnen rijden!
Conclusie:
Voor € 5849,- heb je deze Enfield Himalayan in je schuur staan. Als je niet per se op het achterwiel de straat uit wilt rijden of achterbanden op wilt roken, heb hier een hele leuke toermotor aan. Een motor die je dankzij zijn lage gewicht en zijn ruime veerwegen overal brengt waar je heen wilt en die ontzettend gemakkelijk rijdt, voor heel weinig geld. Natuurlijk, er zijn motoren die beter remmen, sneller optrekken, beter zitten of moderner ogen, maar meestal kosten die ook meer. Kijk je naar het waar-voor-je-geld-gehalte, dan gooit deze Enfield toch zeker hoge ogen.
Vond u dit een goed artikel? Dan zou ik het op prijs stellen als u me op een kop koffie trakteert! U kunt een kleine bijdrage storten via de “donatie” knop in de menubalk. Bij voorbaat dank!