Stijlvolle alleseter

“Wat is er zo lollig?”, vraagt mijn vrouw als ik mijn helm afzet. De onuitwisbare grijns op mijn smoel heeft echter niets met humor te maken. Van goedmoedige, motorkarakter, de prachtige Italiaanse styling, het geweldige comfort en het muzikale geronk van deze multifunctionele Guzzi trekken je mondhoeken vanzelf omhoog en gaat je hart sneller kloppen. De V85TT Travel is een pareltje onder de allroads.

Peter Aansorgh

Fotografie Bart en Peter Aansorgh

De TT in V85 TT staat voor Tutto Terreno. Elk terrein. Waar Travel voor staat hoef ik niet uit te leggen. Dat de Moto Guzzi V 85 TT Travel een nieuwe, meer reisgerichte uitvoering van de V 85 TT is, is dus een nogal voor de hand liggende conclusie. Die V 85 TT is trouwens nog betrekkelijk nieuw. Hij kwam vorig jaar op de markt als allroad in de Guzzi’s lichte klasse. Dat is niet voor het eerst, want Moto Guzzi had in de jaren 80 al de V35 TT, de NTX 350, de V65 TT, de NTX 650, de 750 Duna en de V75 Paris Dakar. In het begin van de jaren 90 verdwenen die allemaal van het toneel en verdedigde alleen de NTX 650 in 1996 nog de allroad-eer in Guzzi’s “Small block”-segment. Verder produceerde moto Guzzi voornamelijk nog allroads in haar zwaardere productfamilie. Dat is bij Moto Guzzi een cruciaal verschil. Bij de lichte klasse scharniert de swingarm in de transmissie. Bij de zware klasse is het blok groter van omvang en scharniert de swingarm in het frame. De Moto Guzzi Quota en de latere Stelvio waren dus echte dikke allroads uit de zware klasse. Dat is echter een klasse, waarin je moeilijk motoren verkoopt als er geen BMW op staat. De lichte klasse, die was Moto Guzzi – zoals veel merken – even vergeten. Maar de trend is aan het veranderen. Hoge topsnelheden kun je nergens meer rijden, dus groter en sneller is uit. Het maakt motoren nodeloos zwaar en moeilijker te controleren. Steeds meer mensen kiezen voor een lichtere, handelbare en vooral betaalbare motorfiets. Dat merkte moto Guzzi zelf al aan de verkopen van de V7- serie.

Travel

Het is dus logisch dat Moto Guzzi met de V85TT kwam. Een werkelijk prachtige allroad met een geraffineerde styling, zoals alleen Italianen dat kunnen. Aan de drommen mensen die zich op de beurs in Milaan aan deze motor stonden te vergapen kon je al zien dat het een schot in de roos was. Misschien is het wel de motor die Moto Guzzi er weer bovenop helpt, zoals de GS dat ooit voor BMW deed. Want het is een heerlijke motor. Zeker de nieuwe Travel-editie, die iets meer is gericht op langere reizen. Dat zie je onder meer aan het hogere toerwindscherm, de standaard handvatverwarming (waarvan het kopje in het linker armatuur is ondergebracht) en het tot de standaarduitrusting behorende Moto Guzzi MIA multimedia-platform, waarmee je je smartphone aan de motor kunt verbinden. Daarnaast heeft deze motor natuurlijk standaard twee kunststofkoffers, die zijn voorzien van fraaie aluminium panelen. De inhoud van de rechter over is 37 l, dat betekent dat er een integraalhelm in past. De linker koffer heeft een inhoud van 27,5 liter, omdat hij een uitsparing voor de uitlaat heeft. De koffers openen met de contactsleutel en zijn gemakkelijk af te nemen. De Travel- editie staat standaard op Michelin Anakee allroadbanden om de avontuurlijke inborst te benadrukken.

Mooie mix

Het design van de V85TT is een prachtige symbiose van vorm en functie, gecombineerd met geraffineerde, opvallende graphics. Het is daarbij mooi om te zien dat vorm wel in dienst van de functie blijft staan. Dus geen rare uitsparingen in de koffers die ze blits maken, zonder dat er iets in past. Dus geen laag spatbord met daarboven nog een hoge snavel, die geen enkele functie heeft. De V85TT heeft echt een hooggeplaatst spatbord, zodat het wiel kan blijven draaien als het vol zit met modder. Het spatbord heeft een geïntegreerde windgeleider. Hij heeft een opvallende carterbeschermplaat, die ook de uitlaatbochten beschermen. De uitlaatdemper heeft een fraaie ovale vorm, die hem smal houdt zodat de kofferinhoud niet te klein wordt. Het zadel is van een fraaie suède-achtige stof, waarop het moto Guzzi logo is geborduurd. Heel fraai is de koplampunit, die bestaat uit twee ronde LED-koplampen die met elkaar worden verbonden via een LED- strip in de vorm van de adelaar uit Mandello. De armaturen aan het stuur zijn geen gewone knoppendozen, maar fraai gestileerde bedieningselementen. Elk onderdeel is mooi vormgegeven. Het dashboard spant daarbij de kroon: het is een prachtig kleuren TFT-screen, waarop de informatie in mooie kleuren en duidelijk wordt weergegeven. Nog mooier is dat je hem via de Moto Guzzi app als navigatie scherm kunt gebruiken. De belangrijkste rijgegevens komen dan in een balkje bovenin te staan, het scherm toont de kaart.

Enorm comfortabel

Moto Guzzi is altijd een ster geweest als het gaat om de ergonomie. De nieuwe V85TT Travel is daarop geen uitzondering. De 23-litertank is breed van voren, maar heeft een uitsparing die perfect aansluit op de benen en die voldoende knieruimte biedt. Het conisch gevormde, van geborsteld aluminium gemaakte stuur is zo gebogen dat de verwarmde handvatten perfect in de hand liggen en gemakkelijk beet te pakken zijn. Het windscherm is lekker hoog en houdt je samen met de handkappen goed uit de wind. Het windscherm kan qua hoek iets worden versteld. Heel erg stil is het niet, er zou van mij nog een spoilertje op mogen. Een ander klein minpuntje vind ik daarbij de knipperlichtknop, die haptisch gezien een iets duidelijker gevoel zou kunnen geven wanneer je het knipperlicht uit zet. Een kleinigheid, zeker als je het afzet tegen het uitstekende zitcomfort van het zadel. Het is breed, ruim, goed gevormd en stug genoeg om een goede ondersteuning te bieden. Er zijn tegenwoordig veel motoren waarop ik na een half uur al ongemakkelijk begin te verzitten, omdat het zadel wordt gezien als een kostenpost die de tank met de bagagedrager verbindt. Bij Moto Guzzi snapt men dat het zadel misschien wel het belangrijkste onderdeel van de motorfiets is. Als je lekker zit, dan rijd je lekker. En dat doe je als je op deze V85 zit. Ook als je staat trouwens, want de voetsteunen, die op fraaie beugels van spuitgiet-aluminium zijn gemonteerd, zijn lekker breed en voorzien van een goede laag rubber. Die rubberblokken kunnen eruit worden genomen, zodat je meer grip op de geribbelde, stalen steunen hebt wanneer je offroad rijdt. Doe je dat, dan merk je dat je onderbenen goed contact hebben met de motor, zodat je voelt wat er gebeurt.

Leven

Er is een groot verschil tussen het starten van een gewone motorfiets en het starten van een Moto Guzzi. Een gewone motorfiets slaat aan, een moto Guzzi komt tot leven. De startmotor grijpt met een luide klik aan, de motor geeft een ruk opzij, de uitlaat begint te ploffen en het blok begint vrolijk onder je te schuddebuiken. Als je gas geeft, voel je dat in de hele motor. Het is een gevoel dat op een of andere manier een band schept met de motor en dat je mondhoeken omhoog doet krullen. Het is een karaktereigenschap van alle Guzzi’s. Gelukkig ook van deze, al claimt Moto Guzzi dat het motorblok geheel nieuw is ontwikkeld. Het blok heeft nieuwe, stijvere carters, zodat het blok als dragend element van het frame kan worden gebruikt. Hij heeft ook een nieuw kijkglaasje voor het motorolie-peil in het semi-dry-sump-systeem. Semi betekent dat er onderin het blok een oliereservoir is, maar dat de krukas-behuizing geen olievoorraad bevat. Dat zorgt voor een lagere weerstand van de krukas. Een en ander betekent wel dat er twee coaxiale oliepompen zijn, een om de olie naar het reservoir te pompen, en een die voor de oliedruk zorgt. Door de betere smering is er nu geen oliekoeler meer nodig.

Veel vermogen

Ook de krukas is volgens moto Guzzi geheel nieuw ontworpen, al heeft deze toevallig wel dezelfde boring en slag als het blok van de V9, te weten 84 x 77 mm. Toch heeft dit blok beduidend meer vermogen: de V9 haalt 55 pk, deze 80. Zoiets doe je niet met een paar grotere sproeiers in de carburateur. Al is het maar omdat-ie die niet heeft. Nee er zijn talloze veranderingen. Zo zijn de krukas en de drijfstangen samen 30% lichter dan bij andere “small blocks”. De cilinders zijn lager en steviger aan het carter bevestigd. De koppen hebben nieuw ontworpen inlaat kanalen en superlichte en zeer sterke titaniumkleppen. De twee kleppen per cilinder worden nog altijd via een laag liggende nokkenas bediend, maar de aluminium stoterstangen zijn voorzien van klepstoters met rollen, voor beperking van de wrijvingsverliezen. Benzine krijgt het motorblok via een injectiesysteem met elektronisch bediende gaskleppen (ride-by wire). Het motormanagement is voorzien van meerdere motormappingen zodat gekozen kan worden uit diverse motorkarakters. (straat, regen en offroad). Deze standen hebben ook invloed op het ingrijpen van de tractiecontrole. In de offroad stand werkt het ABS alleen op het voorwiel, eveneens met een aangepaste karakteristiek.

Goedmoedige Sportiviteit

Ondanks alle wijzigingen heeft het motorblok zijn typische Moto Guzzi-karakter behouden. Het blijft een goedmoedige schuddebuik, die lekker bullig vanuit lage toeren wegtrekt. Daar is hij ook al lekker sterk: 90% van het koppel is al bij 3750 tpm beschikbaar, terwijl het maximum koppel van 80 Nm bij 5000 tpm vrij komt. Het blok trekt vanaf 2500 tpm al redelijk goed weg, maar loopt boven de 3000 toeren pas echt lekker. Als je normaal rijdt zul je eigenlijk altijd tussen de 3500 en de 5000 toeren blijven rijden. Dan rijd je ook heerlijk rustig op de cruisecontrole over de snelweg en luister je naar de prachtige roffel die onder de tank vandaan komt. Hij loopt mooi en knap zuinig – ik haalde ruim 1 op 20 – en trekt ook heerlijk op. Hij is vlot, maar heeft toch een kalmerende invloed op je gemoed. Dat komt ook omdat het toerental ondanks het lagere gewicht van de krukas toch nog niet supersnel daalt en je dus rustig moet schakelen om te voorkomen dat je een schokje in de aandrijflijn krijgt. Schakelen doet hij verder goed, een klakje van de twee naar de drie maar verder best stil en heel soepel. Dat was ook het doel van de verbeteringen aan de transmissie. Die kreeg behalve nieuw ontworpen koppelingsplaten ook nieuwe versterkingsringen onder de koppelingsplaten. De tandwielen zijn voorzien van een drievoudig ringsysteem dat de tandwielen synchroniseert voor een lager geluidsniveau en een beter schakelgedrag zorgt. En het werkt, vooral bij hoge toerentallen. Al heb je het niet zo de neiging om die bij deze motor op te zoeken. Wel doen, want bij hogere toeren zit er best een hoop gang in dit blok. Als je het gas helemaal opendraait, gaat de lekkere ploffende roffel over in een luide, hamerende ronk en brult de Guzzi met een toch wat onverwachte sportiviteit naar de einder.

Stuurkarakter

Een andere eigenschap die deze V 85 TT met zijn familieleden deelt, is dat hij heerlijk gemakkelijk stuurt. Hij mag er wellicht een beetje fors uitzien, toch weegt hij maar 229 kg met volle tank. Het lijkt erop dat het zwaartepunt vrij laag zit, want hoewel de Guzzi de rechtuitstabiliteit van een magneettrein heeft, laat hij zich toch heel gemakkelijk van zijn koers brengen en duikt hij de bochten in als een teckel in een konijnenhol. Ik zou zelfs willen zeggen dat de motor ietwat de bocht in valt, behalve als je de voorrem vasthoudt. Dan is er een hele lichte oprichtneiging, die verdwijnt zodra je de rem loslaat. Wellicht dat ik de veervoorspanning voor iets had moeten ophogen, maar feit is dat ik er zo snel aan gewend was, dat ik er mee ging spelen. Je kunt de motor lekker snel omgooien van de ene in de andere bocht en het blijft allemaal aanvoelen of je op rails loopt. De Michelin Anakee banden blijken ondanks het redelijk open profiel toch veel grip op asfalt te bieden en de vering houdt de boel mooi onder controle, nadat ik de ingaande demping voor en achter flink had verhoogd. In de standaard afstelling voelde het een beetje als een oude Citroën-hydropneumaat. Een vliegend tapijtje, zolang de weg min of meer strak is. Krijg je meerdere hobbels achter elkaar, dan schiet de standaard demping tekort. Gelukkig kun je de stelschroeven aandraaien. Met afgestelde vering blijft de motor comfortabel maar deint hij niet op oneffenheden, zodat je het gevoel houdt dat je alles in je macht hebt.

Offroad

Tutto Terreno, zo heet hij, dus nam ik allengs de gelegenheid om een aardig zandpad op te zoeken. Precies dat pad waar ik eerder met de BMW G310 GS en de KTM 390 Adventure had gereden. Op dat behoorlijk kapotgereden pad blijft de Guzzi redelijk te controleren, zolang je niet te wild doet. Het is een reis-enduro, geen Dakar-machine.  De vering heeft voor een allroads redelijk riante veerwegen van 170 mm voor en achter en kan de meeste hobbels en kuilen goed verwerken. Rijd je te hard, dan houdt hij het niet bij en wordt het een hobbelige rit. Als je moet keren op zo’n kuilenpad vraag je je ook wel af waar je aan begonnen bent, want dan is 229 kg nog best een boel. Op strakkere gravelpaden, zoals ik die bij Heumen weet, is deze Guzzi beter in zijn element. Daar kun je er best vlot overheen boenderen, waarbij je in de bochten zelfs vrij gecontroleerd een beetje kunt driften. Het ABS kun je daarbij dus aan de achterzijde uitzetten, terwijl hij voor met een aangepaste karakteristiek werkt als je de offroad-modus hebt gekozen. Op straat werkt het ABS zowel op het voor- als het achterwiel. Dat mag ook wel, want de vierzuigerremtangen van deze Guzzi zijn behoorlijk potent: ze grijpen goed aan en remmen stevig door zonder dat er al te veel handkracht voor nodig is. De achterrem is wat minder fel, hoewel hij een relatief grote remschijf van 260 mm heeft, moet je behoorlijk op het rempedaal duwen om een goede vertraging te halen.

Conclusie

Ik heb al jaren een zwak voor Moto Guzzi en deze motor laat weer zien waarom. Het zijn motoren met karakter, met een bijzondere styling, maar zonder pretentieus te zijn. Het is Italiaans design, maar niet van dat ragfijne, hoogdravende yuppenspul voor Amsterdamse architecten met een coltrui. Het is down-to-earth, lekker praktisch en een tikje ruig. Een karakter dat teruggaat naar het oergevoel van motorrijden, maar wel met een maximum aan comfort en veelzijdigheid, gecombineerd met state-of-the-art technologie. Een bijzondere combinatie, met een zeer concurrerende prijs. Niet zo gek dat de verkoopaantallen van moto Guzzi ineens in de lift zitten…

Vond u dit een goed artikel? Dan zou ik het op prijs stellen als u me op een kop koffie trakteert! U kunt een kleine bijdrage storten via de “donatie” knop in de menubalk. Bij voorbaat dank!